Historia fotografii modowej cz.II

Historia fotografii modowej to ważny element całej historii mody, zwłaszcza ze współczesnego punktu widzenia, kiedy tego typu zdjęcia stanowią kwintesencję luksusu i prestiżu. Ale jak było dawniej, no i jak to się zaczęło?

Dzięki wynalezieniu druku rastrowego pod koniec XIX wieku, publikowanie zdjęć w czasopismach stało się tańsze i prostsze. Nie musiało minąć wiele czasu, by ktoś wpadł na pomysł zamieszczania zdjęć mody w pismach przeznaczonych dla kobiet.

Najstarszy przykład takiej fotografii udało mi się znaleźć na stronie State University of New York (poniżej). I tak, to jest zdjęcie, choć pokolorowane i zretuszowane do tego stopnia, że przypomina obrazek. Wiele, nawet nieco późniejszych fotografii, niestety było w ten sposób obrabianych.

Zdjęcie z 1892 roku, zamieszone w “La Mode Pratique”. Suknia w stylu empire w tym czasie była najprawdopodobniej albo kostiumem, lub ubraniem domowym.
State University of  New York

Jednym z pierwszych czasopism regularnie publikującym zdjęcia mody był francuski magazyn „Les Modes”, w którym możemy podziwiać typowe dla początku XX wieku fotografie kobiet, wykonane w studiu, ze skromną scenografią, małą liczbą rekwizytów. Chodziło tylko i wyłącznie o pokazane konkretnego stroju. Fotografia mody nie była „ważna” tak jak dziś. Trzeba pamiętać, że nawet po II Wojnie Światowej kobiece gazety wciąż obok zdjęć publikowały rysunki ubrań.

W 1911 Paul Poiret zorganizował sesję zdjęciową swoich sukni dla magazynu „Art et Decoration”. Fotografował Edward Steichen, który sam później stwierdził, że to była pierwsza „prawdziwa fotografia mody”. Moim zdaniem nie wyróżnia się jakoś szczególnie na tle innych zdjęć z tego okresu. Prędzej za nowatorską uznałabym inną sesję modelek Poireta, o której pisałam tutaj. Te zdjęcia naprawdę zostały wykonane w ogrodzie, podczas gdy większość zdjęć do końca lat 20 była robiona w studiu. 

Dla Vogue fotografował też Man Ray. Jest to postać na tyle znana, że chyba każdy kojarzy jego nazwisko, nawet jeśli nie do końca wie dlaczego i skąd. Man Ray fotografią mody zajął się po porażce swojej pierwszej wystawy malarskiej. Zasłynął z surrealistycznego stylu, ale potrafił też tworzyć proste zdjęcia, których głównym tematem były prezentowane stroje.Do lat 30 XX wieku w fotografii mody dominowały zdjęcia studyjne. Pomysł, by modelki fotografować w plenerze, w ruchu, czyli bardziej współcześnie, wyszedł od Martina Munkacsiego, który wcześniej robił zdjęcia sportowcom. W 1933 roku został zatrudniony w Vogue. To on radził innym fotografom, by nie ustawiali modelek w stylizowanych pozach, lecz pozwalali im się swobodnie poruszać, by robili im zdjęcia z różnych perspektyw.

Cecil Beaton z kolei preferował styl romantyczny. Obracał się wśród wielkich tego świata i mógł cieszyć się przywilejem fotografowania socjety. Nie wolno zapomnieć o Georgu Hoyningenie Huenie, który dziś znany jest z „plażowych” zdjęć. Jako pierwszy fotografował też modeli-mężczyzn.  No i oczywiście Erwin Blumenfeld autor słynnego zdjęcia Lisy Fonssagrives na wieży Eiffela. 

No dobrze, cały czas piszę tylko Vogue i Vogue, ale nie bezpodstawnie. To właśnie Vogue jako pierwsza gazeta na świecie mógł pochwalić się własnym studiem fotograficznym w redakcji i znacząco przyczynił się do popularyzacji fotografii, nie tylko tej modowej. Nie znaczy to oczywiście, że miał na nią monopol. W innych czasopismach również pojawiały się modowe fotografie.